Daar ging ik…colbert aan, haartjes netjes, make-up op. Ik moet er goed uitzien, niet als een patiënt, want zo zie ik mezelf niet.

Woensdag 2 mei stonden Theo, Nel en Jeanne van de SGO klaar op de zonnige, kleine markt van Zetten met hun informatie. Het was er niet zo druk, maar gelukkig hebben we toch een fiks aantal mensen kunnen spreken. Hun verhalen waren soms indrukwekkend.

Toen Yasmine geboren werd en er de jaren daarna steeds meer zichtbaar werd dat zij zich anders ontwikkelde dan haar broers, was het voor ons belangrijk dat er ook een diagnose kwam. Of eigenlijk niet voor onszelf als ouders, maar meer om zaken voor elkaar te krijgen. In Nederland is het zo geregeld dat als je een duidelijke diagnose hebt, er poorten voor je open gaan, die anders gesloten blijven.

Zo af en toe word je weer eens geconfronteerd met zeer fundamentele vragen zoals “Waartoe zijn jullie op aard?”. Vragen die veelal ontstaan bij mensen die nieuw bij de club zijn en die de rest wakker schudden om er weer eens goed over na te denken wat we nou eigenlijk allemaal aan het doen zijn. Wat doen we als SGO en hoe geven we daar invulling aan?