Afhankelijk

Opa zit in zijn woning voor de TV. Verbaasd vraagt hij zich af wat de Haagse toneelvereniging voor de maatschappij in petto heeft We hebben het afschaffen van de dividendbelasting achter de rug. Het volgende project is al uit de kast: de verkeerde verdeling van fosfaat-quota (over de toegestane hoeveelheid koemest per boerderij). Om maar te zwijgen van het feit dat militairen, die meedoen aan een oefening in Noorwegen, hun eigen ondergoed moeten kopen. De gang van zaken bij de sluiting van enkele ziekenhuizen in Amsterdam en Flevoland ligt nog vers in het geheugen. Let op, de vergroting van de capaciteit  van vliegveld Lelystad (ter ontlasting van Schiphol). Staaltjes van bestuurlijk gefrutsel waar je niet erg vrolijk van wordt. Als deze stuurmanskunst één op één naar de gemeentelijke bestuurslaag moet worden vertaald, dan hebben we nog een hoop te doen.

Natuurlijk, zegt opa, praten we minder over de dingen die goed gaan. Ook die zijn er wel. Maar ja, je zult maar net in de verkeerde hoek zitten!!

Denk eens aan de rolstoelgebruiker, die op een monteur voor reparatie zit te wachten (RSR). Of de beperkte mens, die op een bestelde taxi zit te we achten om naar een afspraak in het ziekenhuis te gaan. Dan voel je wel echt dat je afhankelijk bent. En dat, waar de overheid geacht wordt er aan te werken dat de mens met beperking zich als een “gewoon persoon” in de maatschappij te kunnen bewegen,

We maken wel heisa over Pieten, zwart of gestreept, en over pepernoten, die nu onder vuur worden genomen.

Opa adviseert om toch maar te blijven waarschuwen over (al dan niet individuele) misstanden,