Vorige keer heb ik in deze column een opsomming gegeven van onderwerpen waar SGO zich mee bezighoudt. Voorbeelden hiervan zijn toegankelijkheid, vervoer en wonen. Door ze te benoemen krijgen ze aandacht en kunnen we gaan kijken wat we ermee gaan doen. Er kunnen dan acties ondernomen worden door bijvoorbeeld te gaan praten met ambtenaren, politici of bedrijven.

De meeste acties van SGO komen voort uit situaties waarin het behoorlijk misgaat of dreigt te gaan

De meeste acties van ons komen echter voort uit situaties waarin het behoorlijk misgaat of dreigt te gaan. We ontvangen dan klachten en gaan ermee aan de slag. Vaak lukt het dan om iets te regelen. Regelmatig loop je echter tegen een muur op, bijvoorbeeld omdat de regeltjes nou eenmaal zo zijn of erger nog omdat de gemeente het altijd zo gedaan heeft. Gelukkig hebben we inmiddels een goede ingang bij de gemeente en lukt het regelmatig om uit onze actie een positieve verandering te laten voortkomen.
Een mooi voorbeeld hiervan is de bejegening van de cliënt (burger) die bij de gemeente een aanvraag indient voor bijvoorbeeld een nieuwe rolstoel. Deze voorziening wordt verstrekt door de gemeente (Wmo). Je krijgt eerst een zogenaamd keukentafelgesprek met een ambtenaar en een deskundige.

Enige tijd geleden werden we herhaaldelijk geconfronteerd met klachten over hoe door ambtenaren met cliënten met een dergelijke hulpvraag werd omgegaan. Vaak bleek niet de vraag van de cliënt het uitgangspunt, maar de regeltjes en het geld. Verder werd vaak door de ambtenaar het advies van deskundigen zoals ergotherapeuten, logopedisten en fysiotherapeuten niet serieus genomen. Wij vonden deze werkwijze niet correct. Uitgangspunt is in onze ogen altijd de betreffende cliënt en het oordeel van de deskundige. We zijn toen met diverse gedupeerden langs geweest om de ambtenaren bewust te maken van hoe deze gesprekken ervaren werden. Het probleem werd onderkend en er werd beloofd hier iets mee te doen. Toegezegd is toen dat alle ambtenaren van het sociaal domein een opleiding zouden krijgen. En ik krijg de indruk dat het begint te werken.

Uitgangspunt bij een gesprek over een hulpvraag is in onze ogen altijd de cliënt en het oordeel van de deskundige

Laatst werd ik door iemand uitgenodigd om bij een keukentafelgesprek te zijn om eens te zien hoe dat gaat. Ik was aangenaam verrast door de gang van zaken. Bij het gesprek waren naast de cliënt en haar partner een ambtenaar en een ergotherapeut aanwezig. De cliënt werd heel vriendelijk bejegend. Haar probleem had alle aandacht en de inzichten van haar en haar partner werden nadrukkelijk meegenomen. Vanuit de wensen van de cliënt werd gezamenlijk een voorstel geformuleerd. Een paar keer werd daarbij ook het inzicht van de ergotherapeut gevraagd, besproken en meegenomen. Achteraf was de cliënt helemaal content. Mooi hierbij aanwezig te hebben mogen zijn en te zien dat het tegenwoordig veel beter gaat (in elk geval in deze situatie) dan in de gesprekken waarover we in het verleden klachten hebben gehad.

Complimenten voor de ambtenaar van het sociaal domein en dus voor de gemeente dat zo’n belangrijk onderwerp zo goed is opgepakt!

Theo Bus