Rare Tijd

Het duurde even voordat ik inspiratie had voor deze column. Dat komt omdat we middenin de corona-tijd zitten. Hoewel, in de berichtgeving gloort een klein beetje licht aan het einde van de tunnel. Gelukkig maar, want volgens mij wil iedereen, wel zo veilig mogelijk, weer een beetje terug naar ‘normaal’. Maar wat is normaal? Yasmine zit al een aantal weken thuis. Toen de corona-crisis uitbrak hadden we haar eerst preventief een week thuis gehouden. Maar omdat zij geen klachten had en er enkele veiligheidsmaatregelen getroffen waren in het woonhuis waar Yasmine woont, hadden we haar weer naar Parc Spelderholt gebracht. Helaas gooide de corona toch weer roet in het eten, want na het afkondigen van de maatregelen door onze minister president, moesten we haar diezelfde week weer ophalen. En sinds die tijd zit ze dus thuis. Het is voor ons weer even wennen. We waren eigenlijk vergeten hoe dat was, om haar 7 x 24 uur thuis te hebben. Natuurlijk is ze normaliter wel in de weekenden thuis, maar dan gaat ze zondagavond alweer naar Beekbergen. En zo’n weekend is zo voorbij. Omdat ze dan thuis ruimte heeft om bij te komen van een drukke week, knijpen we qua schermtijd soms wel een oogje toe. Maar ja, nu is het allemaal anders.

In het begin van de ‘corona-tijd’ ben ik zelf behoorlijk ziek geweest. Ja, waarschijnlijk corona…… En toen is Yasmine met haar broer meteen naar haar andere twee broers in Arnhem vertrokken. Daar hebben ze ruim 1,5 week gebivakkeerd. Voor Yasmine zijn dat toptijden, zo bij haar broers. Het is allemaal wat losser, er kan en mag meer.

Maar eenmaal thuis, moesten we toch wat verzinnen om de dagen voor haar zinvol te besteden, maar vooral ook te bewegen. Ik weet niet hoe het bij u verging bij dat thuiszitten, maar hier werd er volop gesnaaid, gesnoept en lekker gegeten. En omdat de sportscholen en dergelijke dicht waren, sloeg de weegschaal steeds meer de verkeerde kant uit. Omdat we weten dat bij Yasmine extra gewicht niet zo makkelijk verdwijnt, stelden we daar een plan voor op. Dat plan zat meestal bij Gerrit Jan of bij mij in het hoofd. We bepaalden ’s morgens wat we gedurende de dag zouden doen.

We merkten dat dat voor Yasmine niet prettig is. Voor haar is het belangrijk dat ze een visueel schema heeft waarop ze kan zien hoe haar week eruit ziet en welke activiteiten ze (met ons) gaat doen. Dus sinds die tijd maken we elke week een strakke planning voor alle dagen van de week. Het hangt goed zichtbaar in de keuken. Zo proberen we ook te voorkomen dat ze teveel op haar iPad zit. We doen thuis yoga, gaan wandelen, fietsen en af en toe ‘Nederland in Beweging’, hoewel dat laatste voor haar wel erg snel gaat. Ze kan vaak de oefeningen niet bijhouden. Daarnaast proberen we de vaardigheden die ze op Parc Spelderholt geleerd heeft, hier vast te houden. Ze verschoont, met een beetje hulp van ons, haar bed, maakt zelf haar CPAP schoon, vouwt haar eigen was op, stoft en stofzuigt haar eigen kamer. Dat schrijf ik nu wel makkelijk op, maar ze heeft bij dit alles wel de fysieke begeleiding van een volwassene nodig. Gerrit Jan en ik deden dat zo’n beetje samen. Maar we merkten ook dat we dan allebei met haar bezig waren en wilden ook onze eigen dingen doen. Daarnaast moest ik, nadat ik hersteld was, ook weer gewoon werken. Vanuit huis, dat dan weer wel. Gelukkig heb ik een eigen kantoor van waaruit ik mijn digitale lessen en dergelijke kan geven. Maar we wilden ook tijd voor onszelf. Dus sinds een week nemen we elk een paar dagen voor onze rekening en staat op haar schema wie voor welke dag aanspreekpunt c.q. persoonlijk begeleider van de dag is en haar dan bijvoorbeeld ook naar bed brengt. So far so good allemaal.

Maar op vrijdag verzorgt Parc Spelderholt een digitale les ‘dienstverlening’ van één uur en is er in de middag een chatuurtje met de begeleiders en bewoners van Het Koetshuis. Dit zijn haar hoogtepunten van de week. Ze kijkt er echt naar uit! Dan merken we ook dat ze terugverlangt naar het ‘oude’. Naar haar kamer in Beekbergen, naar haar stage, de lessen, kortom, haar leven daar. Ze weet dat de minister president in mei met nieuwe, hopelijk versoepelde maatregelen komt. Wij hopen met haar dat die haar weer in de gelegenheid stellen om terug te gaan. Wij kijken er naar uit!

Groet en blijf gezond!