Jarenlang ging ik met mijn ouders kamperen in de bergen van Zwitserland. En toen ik volwassen was ook ieder jaar op vakantie of op reis. En kamperen met scouting. Liefst met een tent de natuur in.

Tot 2012 toen onze jongste dochter geboren werd. Alles veranderde en alles liep anders toen zij na een ellendige geboorte ernstig lichamelijk beperkt bleek te zijn. We hadden onze handen en hoofd vol aan alles. Vakantie kwam er niet van, we wisten ook niet hoe. Totdat ik eens ECHT weg wilde. Kamperen wilde ik, natuur beleven, een andere taal horen, iets totaal anders meemaken.

En dus kochten we eind 2016 een tent, zespersoons met ruimte genoeg voor alle hulpmiddelen en een niet opstaand vloerzeil. Zo kon ze er zelf in- en uit rijden. Daarna had ik voldoende tijd om alles verder uit te zoeken en ons voor te bereiden op zomer 2017.
We besloten naar Zweden te gaan. De natuur leek me prachtig en men spreekt er ook Engels (dat bleek handig want na drie dagen zaten we al in het ziekenhuis). We namen de rolstoelbus met aanhanger mee. We konden we alle hulpmiddelen die handig konden zijn, meenemen. Van te voren had ik de camping gebeld om te weten hoe het sanitair was, dat was okay, een zorg minder.

Op de camping kon Zaza lekker rondsjezen in de elro (electrische rolstoel). Ook de kantine was toegankelijk. Verder was het nog best onzeker, hoe gaat het bij het boodschappen doen en bij de attracties? Zouden we de natuur goed in kunnen? Vroeger zou ik zijn gaan kanoën, wandelen in de bergen, fietsen en met de trein. Maar hoe doe je dat als je niet kunt zitten, staan of lopen? Toch wilden we erheen en we zouden het wel zien: “wat kan, kan “en “wat niet lukt dan zij het maar zo”.

MAAR er ging een wereld voor ons open!
In veel nationale parken zijn rolstoelpaden aangelegd. Geweldig!
Dan liep je een geweldig pad tussen rotswanden en dennen met mos, stond er plots een invaliden compost toilet in the middle of nowhere! En kwamen we een rolstoeltoegankelijke overdekte picknicktafel tegen midden in de natuur.

Het pretpark Astrid Lindgrens varld was supertoegankelijk. Heel fijn.
Helemaal verrast door deze luxe gingen we heerlijk natuur beleven; Mos op je hoofd als pruik, stenen zoeken, zwemmen in een meer, een bosbesplantje plukken zodat Zaza vanuit haar rolstoel ook besjes kon plukken enz. Ook ‘liep’ ze een prachtig pad met wandelstok over de vlakte en zagen we daar een hagedis! En als klap op de vuurpijl een rondje met de helikopter vliegen, gewoon met twee man haar erin gehesen en gaan! Alle ogen spraken boekdelen, wat was dat gaaf!

Op de camping reed ze heerlijk rond met zus achterop, overal even kletsen, vriendjes maken en soms iets lekkers van het vuur bietsen. Eigenlijk is buiten zijn het tofst. Geen kozijnen om tegen aan te botsen, geen beperkte ruimte, geen moeilijk toegankelijk zwembad, maar een langzaam aflopende waterkant. En met een handige papa klusten we een stoeltje in de boot en konden we varen.
Samen, en met wat creativiteit en verder denken, kunnen we alles!
Nu lekker nadenken over een bestemming voor 2019,want deze zomer genieten we thuis van het weer in de tuin. Met misschien een klein weekje dichtbij kamperen.

Fijne vakantie allemaal!