Inclusie
Nieuw verkeersbord?
Het gaat om een verbodsbord voor mensen in een rolstoel, geïntroduceerd door Nationale Vereniging de Zonnebloem.
Onbeperkt Leefbaar
‘Onbeperkt Leefbaar’ was het thema van Internationale Vrouwendag op 8 maart jl. Dat was de reden voor de vrouwen van de gemeenteraad en het college om iedereen uit te nodigen voor een gezellige avond met als thema ‘Leven met een beperking in Overbetuwe’.
Interview SGO РEst̩e Gerritsen
Estée Gerritsen is 24 jaar, woont in Duiven, werkt bij Uniek Sporten, is vrijwilliger voor de Stichting Moving Without Limits, werkt bij haar eigen bedrijf Gelukkig Uniek en is een actieve liefhebber van sporten. Kortom veelzijdigheid ten top!
Afscheid Jan Troost
Ook wij, de SGO, zullen Jan missen omdat wij ons als SGO door hem zeer geïnspireerd en vertegenwoordigd vonden. Dank voor zijn niet aflatende strijd voor de inclusieve samenleving/naleving van het VN-verdrag waarvoor hij zich zowel regionaal als landelijk op een steeds voor hem zo markante wijze heeft ingezet.
VN-verdrag handicap
In juli 2016 heeft Nederland het VN-Verdrag rechten voor mensen met een handicap (verder: VN-Verdrag) geratificeerd.
Het verdrag is een mensenrechtenverdrag: het beschrijft de rechten van mensen met een beperking of chronische ziekte op gelijke behandeling en participatie. Om deze (mensen)rechten te realiseren, is het belangrijk dat de toegankelijkheid van onderwijs, werk, wonen, omgeving, informatie, gebouwen, mobiliteit, passende zorg en ondersteuning, participatie en dienstverlening goed geregeld zijn.
Doel van dit verdrag is het bevorderen, beschermen en waarborgen van de mensenrechten van mensen met een beperking. Centrale begrippen in het verdrag zijn inclusie, persoonlijke autonomie en volledige participatie.
In het verdrag is aangegeven wat de overheid moet doen om ervoor te zorgen dat de positie van mensen met een beperking verbetert. Het VN-verdrag handicap versterkt de positie van mensen met een beperking. Het bepaalt onder andere dat zij recht hebben om zelfstandig te wonen, naar school te gaan, het openbaar vervoer te gebruiken of aan het werk te zijn. Net als ieder ander. De overheid (gemeente, provincie en rijk) moet zorgen dat dit wordt gerealiseerd.
Met de ratificatie van dit VN-Verdrag is aan de Jeugdwet, Wmo en Participatiewet de verplichting toegevoegd om in het periodiek plan op te nemen hoe de gemeenteraad uitvoering geeft aan het verdrag.
Het VN-Verdrag heeft als doel dat de wereld toegankelijk en inclusief wordt voor iedereen. De samenleving moet ervoor zorgen dat de achterstanden die mensen met een beperking ervaren om volwaardig mee te kunnen doen, worden weggenomen.
Gemeente
Voor gemeenten betekent dit dat zij passende maatregelen moeten nemen zodat personen met een handicap zo zelfstandig en onafhankelijk mogelijk kunnen leven. Dus dat mensen met een beperking:
- vrijelijk kunnen kiezen waar, met wie en hoe zij willen wonen en leven
- de beschikking hebben over zorg en diensten die hen waar nodig ondersteunen bij het participeren in de samenleving
- net als iedereen toegang hebben tot informatie, producten, openbare voorzieningen, maatschappelijke diensten, gebouwen en openbare ruimte
Niet alle voorzieningen in de gemeente hoeven direct toegankelijk te zijn: het gaat om een geleidelijke verbetering. Bij nieuw beleid moet je wel altijd direct rekening houden met de positie van mensen met een beperking. Het VN-Verdrag spreekt daarom bij de ontwikkeling van nieuwe producten of nieuw beleid ook over ‘design for all’. Wanneer je bij het ontwerpen van beleid direct uitgaat van ‘de toegang en bruikbaarheid voor iedereen’ in plaats van ‘toegang en bruikbaarheid voor de gemiddelde gebruiker’ sluit je niemand uit.
Wet Gelijke Behandeling
Beroep doen op de wet
Hoe kun je een beroep doen op de Wet Gelijke Behandeling op grond van handicap of chronische ziekte? Bekijk het filmpje Gewoon Gelijk van Ieder(in) of ga naar (Toch) ongelijk behandeld.
Verschillende terreinen
De Wet Gelijke Behandeling op grond van handicap of chronische ziekte geldt voor de volgende terreinen:
- goederen en diensten
- onderwijs
- werk
- wonen
- openbaar vervoer
Direct of indirect onderscheid
Het is verboden om (in)direct onderscheid te maken tussen mensen met en zonder een handicap. Direct onderscheid betekent rechtstreeks discrimineren. Bijvoorbeeld een werknemer niet aannemen omdat hij een beperking heeft. Indirect onderscheid is lastiger te herkennen. Een voorbeeld is als een bedrijf een verbod heeft om honden mee te nemen. Hierdoor is het werk niet meer toegankelijk voor werknemers die een assistentiehond nodig hebben in hun dagelijks bestaan.
Doeltreffende aanpassingen
Mensen met een beperking kunnen in veel gevallen vragen om een ‘doeltreffende aanpassing’. Dat is een aanpassing in een individueel geval. De vraag moet wel redelijk zijn. Bijvoorbeeld als de aanpassing veel geld of inzet vraagt. Of de aanpassing is onveilig en niet uit te voeren. Dan is de vraag om aanpassing mogelijk niet redelijk.
Is een verzoek voor een doeltreffende aanpassing geweigerd? En ben je het niet eens met de beslissing? Dan kun je een oordeel vragen aan het College voor de Rechten van de Mens. Op de website staat of je met jouw klacht bij het College voor de Rechten van de Mens terecht kunt.