Wat nu als je grootste passie van kleins af aan paardrijden is en je door een ongeluk op latere leeftijd een dwarslaesie oploopt, waardoor je vanaf je middel volledig verlamd en gevoelloos raakt…….?

Voor mij was het heel belangrijk om, na mijn ongeluk, alle mogelijkheden te onderzoeken om weer te kunnen paardrijden. Een passend zadel was natuurlijk cruciaal. Bij het ontwerp daarvan moest rekening worden gehouden met mijn slechte (romp)balans, dat ik geen controle over mijn benen heb (waardoor deze gaan ‘flapperen’ in de draf), dat ik geen controle over mijn voeten heb terwijl deze in de stijgbeugel moeten blijven zitten en dat ik eventuele schuurplekjes niet voel.

Gelukkig vonden we een zadelmaker in Canada, die ervaring had met het maken van zadels voor mensen met een fysieke beperking. Hij heeft dit zadel in 2008 speciaal voor mij gemaakt. Ik gebruik het nog steeds met heel veel plezier en met een groot gevoel van veiligheid. Ik ben heel dankbaar, dat ik nu nog steeds (17 jaar na mijn ongeluk) mede dankzij dit hulpmiddel in staat ben om mijn grootste hobby uit te oefenen.