Money, money, money, dat kent u vast wel als de titel van een song van Abba. Ik heb het in ieder geval al heel vaak luidkeels meegezongen. Yasmine houdt ook van meezingen, maar besef van geld is van een andere orde. Als je haar de keuze geeft of ze een briefje van 10 euro wil, of drie muntstukken van een euro, dan kiest ze voor de drie muntstukken, omdat dat er nu eenmaal meer zijn dan een briefje. Ze heeft een spaarrekening waar ze op spaart. Uit zichzelf zal ze daar nooit aan komen. We bewaren het voor als ze op zichzelf gaat wonen in het ouderinitiatief en nieuwe meubeltjes nodig heeft.

Eigenlijk is zo’n beetje het enige waar ze geld aan uitgeeft, is aan kleding. Of eigenlijk is het meer dat ik het leuk vind om kleding met haar te kopen. Voor haar is het altijd goed, of het nu dure of goedkope kleding is, of het een stuk is of meerdere items zijn, het maakt haar niet zoveel uit, zolang ze maar voldoende kleding heeft om aan te trekken. Merkkleding geeft ze ook niets om, wel kan ze goed kiezen welke kleur ze wil en of het stofje waarvan de kleding gemaakt is, lekker zit. In het verleden heb ik haar wel eens overgehaald om iets aan te schaffen, waarvan ze zelf al had aangegeven dat het niet zo lekker zat, maar dan vond ik het haar erg leuk staan. Het gevolg was dat ze het gewoon nooit aan deed, dus dat was een goede leerschool voor moeders.
Met de kerst hadden we Yasmine haar broers geld gegeven, dat ze meestal goed kunnen gebruiken. Yasmine maak je niet blij met zo’n cadeau. In plaats van geld hadden we voor haar een tegoedbon gemaakt, dat ze met haar vader en moeder twee dagen naar de Efteling mocht.

Want daar is Yasmine wel dol op, iets samen met anderen doen en nieuwe herinneringen maken.

Bij het boeken van het Eftelinghotel bekeken we alle opties qua kamers. Op basis van verschillende sprookjes, zijn er ook verschillende kamers. Ze beoordeelde ze stuk voor stuk en kwam tot de conclusie dat ze liever op een ‘blauwe kamer’ zou overnachten, want die was wat minder druk. Dus zo gezegd zo gedaan, kamer geboekt, data in haar Picto-agenda geschreven en eindelijk wat het zover en togen we op een maandagmorgen naar de Efteling. Omdat we in het hotel bleven slapen, mochten we de auto op de parkeerplaats bij het hotel zetten en een aparte ingang nemen. De eerste attractie die we tegenkwamen was de Vogelrok.

Ik ben niet zo weg van al die rollercoasters, dus ik liet mijn beurt graag voorbij gaan, maar Yasmine niet.

Ze ging onverschrokken met haar vader in het karretje zitten en ze vlogen over de rails. Met een big smile kwam ze weer naar buiten. De volgende stop was Carnaval Festival, een reis om de wereld in 8 minuten, om vervolgens door te gaan naar de Droomvlucht, Fata Morgana, Gondolettes, Pagode enzovoort. Wat had ze een pret! Gelukkig was het niet druk en waren er geen wachtrijen en het bleef die dag droog, dus we hebben zo’n beetje alle attracties kunnen doen die we wilden doen. Natuurlijk mocht de show van Ravelijn en die van de waterfontijnen niet ontbreken. Daarna was het tijd om de hotelkamer op te zoeken om op te frissen en naar het diner te gaan. Het eten was erg lekker, maar met name het toetje, ‘de verboden appel’ was het hoogtepunt van de maaltijd. Die zag er niet alleen uit als een rode appel, hij smaakte ook nog eens heerlijk.

De volgende dag was er een heerlijk ontbijt. Voor Yasmine een Walhalla, want er stond van alles; pannenkoekjes, brood, yoghurt, fruit. Ze liet het zich allemaal lekker smaken. Daarna waar door de speciale ingang naar het park. Het weer was beduidend minder en het was een stuk voller in het park. We spotten groepen schooljeugd van jong tot oud. Maar ondanks die groepen was het nog steeds goed te doen met de wachtrijen. Na nog een ritje in de stoomtrein en daarna nog een keer in de droomvlucht bezochten we het Sprookjesbos. De regen kwam inmiddels met bakken uit de lucht en we besloten om koffie te gaan drinken. Toen Yasmine eenmaal zat ging bij haar het licht uit. We wilden eigenlijk nog wat dingen doen, maar beseften ook dat we daar Yasmine geen plezier mee zouden doen. Na een korte stop in de Eftelingshop, vertrokken we naar huis.

Na een minuut lag ze als een roosje te slapen.

Eenmaal thuis hebben we alle foto’s en filmpjes teruggekeken en heeft ze lekker gerelaxt. Ze heeft een toptijd gehad en ze heeft de begeleiders op haar werk ook alles verteld en de foto’s en filmpjes laten zien.

Wat we niet gedaan hebben en waar wij nog wel sentiment bij hadden, is een rondje mee te draaien in de Stoomcarrousel en het diorama. Die waren gesloten in verband met onderhoud. Dus zeiden we tegen Yasmine dat wij nog wel een keertje om die reden naar de Efteling wilden volgend jaar en of ze dan wel of niet ook weer mee wilde. Nou, daar hoefde ze niet lang over na te denken. Nu nog even de kerst afwachten!
Lidy

Lidy (58) woont samen met haar man in Elst. Hun drie oudste zonen (29, 27 en 24) en hun jongste dochter (22) zijn allen het huis uit. Yasmine woont begeleid. Zij is bekend met het syndroom van Albright en Noonan. Voor haar betekent dit dat ze onder andere, een verstandelijke beperking heeft. Lidy vertelt in haar column, hoe het dagelijkse leven eruit ziet met een kleurrijk gezin.