Lidy (59) woont samen met haar man in Elst. Hun drie oudste zonen (30, 28 en 24) en hun jongste dochter (23) zijn allen het huis uit. Yasmine woont begeleid. Zij is bekend met het syndroom van Albright én Noonan. Voor haar betekent dit dat ze, onder andere, een verstandelijke beperking heeft. Lidy vertelt in haar column, hoe het dagelijkse leven eruit ziet met een kleurrijk gezin.
Tegen de tijd dat jullie dit lezen, is het al het einde van de zomer. Terwijl ik dit zit te schrijven, zijn manlief en zoon bezig om een hor van de Action in een raam te plaatsen. Zoals gewoonlijk maak ik de plannen en mogen de mannen ze uitvoeren, dus ook deze hor. Het blijkt een onding te zijn wat meer dan gezond verstand vraagt om in elkaar te zetten. Gelukkig zijn ze zo lief om door te zetten, zodat het ding vanavond in het raam zal zitten. Waarom dat is, is omdat hier morgen een drietal Vierdaagse lopers met aanhang arriveert en we nu alles in gereedheid brengen. Het hele huis is omgetoverd tot een heuse B&B en er is zelfs een extra slaapkamer gepimt en ingericht. En daar wil ik het met u over hebben. Die slaapkamer is de oude kamer van Yasmine. Zij is, toen de laatste zoon uit huis ging, naar één van de zolderkamers vertrokken, eentje met een eigen wastafel. We hebben zelfs een mooi tweepersoons bed gekocht, kleedjes neergelegd en gordijntjes opgehangen. Kortom, een puike kamer voor als Yasmine het weekend naar Elst komt. We gebruiken bewust het woord ‘Elst’ en niet ‘thuis’, omdat we vinden dat voor haar Nijmegen op dit moment haar ‘thuis’ is. Hebben we dat aan haar gevraagd? Nee, eigenlijk niet, dat vonden wij een goed idee. Haar kamer hier inrichten hebben wij gedaan, hebben we haar gevraagd hoe ze het wilde hebben? ‘Nee’. Tjonge, en ik maar roepen dat ‘eigen regie’ bij mij hoog in het vaandel staat…… beetje meer zelfreflectie kan geen kwaad.
Maar gelukkig gloort er hoop aan de horizon, Yasmine komt steeds beter voor zichzelf op! Want we proberen het wel, om haar steeds meer regie te geven. We merken wel, doordat wij altijd de beslissingen vóór haar genomen hebben, dat ze het lastig vindt om zelf te kiezen. Zo ook voor de dagbesteding. Ze werkt op het hoofdkantoor van Pluryn in de bedrijfskantine, tezamen met begeleider André en dat vindt ze fantastisch. Ze werkte eerst ook bij Blixem, daar had ze al meerdere keren aangegeven dat ze het niet leuk vond, teveel dingen door elkaar, waardoor ze zich verloren voelde. Dus we gingen op zoek naar een andere plek. Via, via kwamen we heel toevallig op de Tarweweg uit. We waren eigenlijk op zoek naar de kantine van De Driestoom op de Boekweitweg en daar werden we doorverwezen naar de Tarweweg. We hadden geen afspraak en zijn gewoon naar binnen gelopen. Het bleek een grote hal te zijn waar industrieel werk verricht wordt. De sfeer was er goed, en ondanks dat het een grote hal was, was er overzicht, gecreëerd met allerlei kleinere afdelinkjes met plantenbakken ertussen, waar de klussen uitgevoerd werden. De een was aan het werk op de lockmachine om ‘slurpzakken’ dicht te naaien, de ander was sondemateriaal voor het ziekenhuis aan het inpakken. Ik zag de ogen van Yasmine oplichten, want ze woont nu dichtbij het ziekenhuis en ze is er regelmatig geweest, dus dat leek haar wel wat. Kortom, we hebben haar laten kiezen of ze een dagje mee wilde lopen en dat wilde ze wel. Daarna koos ze definitief voor de overstap op de maandag. Bij de overstap naar de Tarweweg werd al wel gezegd dat het de bedoeling was dat ze minimaal twee dagen af zou nemen. De locatie op de Tarweweg is inmiddels verhuisd naar de Boekweitweg, het is een mooi centrum geworden met allerlei activiteiten voor mensen met een beperking en/of afstand tot de arbeidsmarkt. Dus tja, die tweede dag…… dat was voor Yasmine een lastige keuze, want het liefst wilde ze behouden wat ze had. We hebben het tijdens een gezamenlijk overleg besproken, daarna heeft haar persoonlijk begeleider het haar nog gevraagd, daarna zou ik het er met haar het weekend over hebben, maar tot een beslissing kwam ze niet. Dus tja, wat dan te doen als ouder? Ik heb haar toen maar voorgesteld dat we tot aan de vakantie niets zouden veranderen en dat ze ná de vakantie de maandag en dinsdag naar de Boekweitweg zou gaan en de woensdag en vrijdag naar Het Hoofdkantoor. Nou, daar kon ze zich wel in vinden.
Maar nu even terug naar de Vierdaagse lopers en de gepimte slaapkamer. Ik ging met Yasmine naar de Kwantum om nog wat spulletjes voor de decoratie te halen. Ik koos van alles en nog wat, toen we op de lampenafdeling kwamen. Ik vroeg haar wat ze leuk vond, ze koos een zwarte lampenvoet met een roze lampenkap erop. Ik vond het wel geinig, maar eigenlijk té duur voor zo’n logeerkamer. Ik probeerde nog wat andere combinaties voor te stellen, maar daar ging ze niet zo makkelijk meer in mee. Ze hield voet bij stuk dat het deze combi moest worden. Een stemmetje in mij zei dat het best een dure business zou worden omdat ik er twee nodig had. Maar omdat ze zó bij haar standpunt bleef, wilde ik haar daar ook in belonen en ik kocht deze combi dus twee keer. Daarna natuurlijk op de foto, zodat deze ook op de Socials geplaatst kan worden voor het ouderinitiatief. Ze was supertrots en ik uiteindelijk ook, omdat ze zo’n mooie combi uitgezocht had. Ik weet zeker dat de lopers die op die kamer gaan slapen, goed van het roze licht gaan genieten.
