Een van onze contactpersonen is jarenlang als vrijwilliger invulhulp bij belastingaangifte voor de vakbond FNV en later ook voor de ouderenbonden KBO/PCOB geweest.
Voor de ouderenbonden kwamen we aan huis. Als je dan jarenlang bij mensen over de vloer komt, dan is het vaak meer dan alleen belastingaangifte verzorgen. Je geeft ze eerst vaak tips om alle papieren overzichtelijk in een map op te bergen. En je ziet dan ook dat deze mensen voor toeslagen in aanmerking komen en allerlei andere dingen waar ze recht op hebben zoals:
- Zorg- en huurtoeslagen
- Vrijstelling afvalstoffenheffing en rioolheffing
- Bijstand of bijzondere bijstand
- Meedoen regelingen
- Persoonlijk minimabudget
- Collectieve zorgverzekering via gemeente
Je helpt hen door deze voorzieningen aan te vragen om zo hun inkomen iets ruimer te maken. Onbekendheid van deze materie leidt ertoe dat veel mensen jaren lang verstoken zijn van deze aanvullingen.
DE MENSELIJKE MAAT
Ik kreeg te maken met een situatie waar een volwassen kind veel noodzakelijke mantelzorg gaf. Daardoor was er maar ruimte voor een kleine baan, met dus een bijbehorend klein inkomen. Toen het mantelzorgen voorbij was door overlijden van de ouder, werd bij deze mantelzorger zelf een progressieve, ongeneeslijke ziekte vastgesteld. Met het kleine inkomen was dus ook de arbeidsongeschiktheidsuitkering onder het bijstandsniveau. De mantelzorg die ze nu zelf nodig had werd gegeven uit een groot netwerk van familie, vrienden en haar zeer betrokken buurt.
Mevrouw was niet in staat om de regie in eigen hand te nemen. Ze had te maken met heel veel ziektekosten, Wmo aanvragen en heel veel regelgeving.
Dan is een invulhulp die haar situatie kent en die extra dingen doet erg welkom. Bij de Wmo werden de nodige voorzieningen aangevraagd en toegewezen. Echter de traplift werd afgewezen met als reden dat ze maar moest verhuizen naar een aangepaste woning. Weg van haar geliefde buurt! Verder was ze ook te ziek om nieuwe contacten op te bouwen. Bovendien zijn woningen zoals zij die nodig zou hebben zeer schaars. Dat bracht paniek, ze wilde absoluut niet weg uit haar omgeving waar ze zoveel mantelzorg ontving.
Omdat ze zelf niet mee kon stapte ik als contactpersoon naar het Wmo-loket legde de situatie uit en diende bezwaar in tegen de afwijzing. Ik vroeg een nieuw keukentafelgesprek aan waar mevrouw en ik samen aanwezig waren. We voerden een lijst aan argumenten waarom die afwijzing onterecht was en het dringende verzoek om haar in dit laatste stukje van haar leven, niet uit deze buurt weg te halen. De gemeente zou in die situatie nog heel veel meer zorg moeten leveren omdat de mantelzorg voor een groot deel weg zou vallen. En het onmogelijke werd mogelijk, de traplift werd heel snel toegekend en enkele weken later kon ze er met veel plezier gebruik van maken.