Mijn ‘reisverslag’
Bijzondere Nijmeegse Vierdaagse 2021
In de week dat normaal de Nijmeegse Vierdaagse gehouden zou worden werd er door stichting Matchis (het centrum voor stamceldonatie) een tweedaagse wandeltocht gehouden. Vorig jaar was het één dag, nu twee dagen. Aangezien ik ieder jaar geld inzamel voor Matchis werd ik daar ook voor uitgenodigd.
Ik ben gewend om tussen de 10 tot 15 km te rollen. Dat doe ik door met handkracht de hoepels van mijn sportrolstoel aan te duwen. Deze keer was er voor beide dagen een route uitgezet van 6, 10 en 15 km. Bovendien was er beide dagen een route van 6 km waarbij rekening was gehouden met mij in de rolstoel, een omleiding bij onverharde wegen en bij trappen. Eerlijk gezegd was ik teleurgesteld want ik wilde het liefst 10 km doen. Maar het was niet anders en ik was al vereerd dat er toch rekening met mij werd gehouden.
“Nou, ik zeg het alvast deze 6 km was beide dagen nog een hele kluif”
De eerste dag was de start en finish in Lent. Het was roze woensdag. Leuk dat we bijna allemaal wel iets roze aanhadden. Het begon voor mij meteen goed, bij het restaurant wegrollen en onder de grote weg door. Nou, ik heel stoer voorwaarts naar boven. Moet kunnen dacht ik (omhoog gaat achterwaarts beter, dan trek je de stoel in plaats van te duwen). Nou, het ging ook maar het was meteen flink werken. Toen langs de spoorbrug naar boven. Een heel groot, lang, vals plat. Maar ook dat voorwaarts gedaan. Ik laat mij niet snel kennen en ik vond dat ik voor de sponsoren wel een prestatie moest leveren. Alles ging goed tot in Kronenburgpark, daar moest ik weer een flink stukje omhoog. Daar toch maar achteruit gaan klimmen. Er was iemand die mij wel omhoog wilde duwen maar dat sloeg ik af. Wel legde ik hem uit waarom ik niet geholpen wilde worden. Hij vond het zo’n mooi verhaal dat ik geld inzamelde voor Matchis dat dit een spontane donatie opleverde. Verder ging ik, Nijmegen in. Daar viel het op dat er veel alternatieve vierdaagsewandelaars waren. Veel leuke gesprekken gehad met wandelaars maar ook met inwoners uit Nijmegen.
Ik heb de vierdaagse sfeer nooit meegemaakt in Nijmegen, maar ik vond het nu al heel gezellig.
“Waarom heeft niemand mij gezegd hoe Groesbeek is?”
De tweede dag was het verzamelen bij de golfbaan in Groesbeek. Daar waren onze start en finish.
Ja, lach maar. Ach, het begon met een leuke klim toen we bij de golfbaan weg waren. Maar hij was toch iets teveel om voorwaarts te doen, dus omdraaien en achteruit. Veel mensen hebben mij die dag voor gek verklaard (hahaha). Ook hier voor mij een alternatieve route, een soort fietspad naar beneden. Nog nooit was ik zo bang met het naar beneden rijden. Het was te steil om goed op de handen te kunnen remmen. Maar met heel veel zijwegen moest ik wel en kon ik de stoel niet laten gaan. Op een moment heb ik de remmen erop gedrukt en ben tegen een stoeprand stil komen te staan. Brandblaren op mijn handen, zelfs door het leer van de handschoen heen. En ik zat pas op 2 km. Onderaan de berg even pauze genomen en met frisse zin weer verder. Na een klein stukje rechtsaf. Wauw, daar moesten we omhoog. De opgang van de dijk was er niks bij. Uiteindelijk wel een mooie dag geweest met een route die ik voor driekwart achterstevoren heb gereden. Ook deze dag weer veel mensen gesproken en kunnen vertellen over Matchis.
“Een route die ik voor driekwart achterstevoren heb gereden”
De week na de vierdaagse vindt altijd de Twentse Rolstoel4daagse plaats
Aan de Twentse Rolstoel4daagse doen gemiddeld zo’n 200 rolstoelers mee. Maar helaas kon dit evenement ook dit jaar nog niet doorgaan. Daarom heeft de organisatie bedacht dat we een alternatieve vierdaagse zouden doen. Dat betekende dat eenieder vanuit zijn eigen woonplaats iedere dag een route van minimaal 15 km moest rollen. Iedere deelnemer heeft een handbike behalve ik. Ik rol het op de hoepels. Geen probleem, ik heb daarvoor geoefend.
De weersvoorspelling was niet zo erg goed en met natte hoepels rollen, dat gaat niet. Daarom heb ik bij fysiotherapiecentrum Reflex in Heteren gevraagd of ik bij hen die vier dagen op de handbike zou mogen doen. Bij Reflex staat een handbike die vergelijkbaar is met een hometrainer. Als ik daar iedere dag 15 km op zou mogen handbiken was mijn probleem opgelost. Ook de organisatie gaf groen licht, als ik iedere dag maar een foto als bewijs zou doorsturen. Dus er stond mij niks in de weg. Helaas stond er de vierde dag niemand met een bosje bloemen ha,ha.
