In Elst heeft in maart 2021 een eerste bijeenkomst plaatsgevonden voor een groepje mensen met ‘niet-aangeboren hersenletsel’. Deze eerste bijeenkomst was bewust met een kleinere groep vanwege de coronamaatregelen. We zaten in een grote, goed geventileerde ruimte op anderhalve meter van elkaar. De opzet is vooral onderling ervaringen uit te wisselen.

Onderstaande opmerkingen kwamen voorbij:

• Het omgaan met beperkte energie of slechte visus
• Last hebben van prikkels zoals lawaai, licht
• De deur (niet) uit kunnen/durven/willen
• Ik heb mijn eigen weg erin gevonden, het is al 20 jaar geleden, veel weggestopt
• Partner die (te) veel wil overnemen
• Partners die angst hebben dat er weer iets gebeurt, voortdurend “aanstaan”
• Geen spontane dingen op een dag kunnen doen, geeft stress
• Weer kunnen fietsen met een driewieler
• Moeite hebben met een scootmobiel of rollator
• Niet kunnen lezen, alleen groot letterboeken
• Aanloopje om op te starten, minder zelfvertrouwen
• Verwerking, depri
• Vechten “ik kan t wel”
• Ik zoek mensen die me begrijpen, waar ik me thuis bij voel
• Alleen voelen, niet iedereen begrijpt wat er aan de hand is of heeft een mening over je
• Samen met je partner het huishouden doen
• Er wordt te snel gesproken, teksten op tv gaan te snel
• Gezelligheid, kletsen
• Hobby’s als wandelen, fietsen en lezen zijn favoriet

Kom je ook?

We hopen eind juni een tweede bijeenkomst in Elst te kunnen organiseren. Het idee is om uiteindelijk twee groepen te vormen, een voor de NAH-mensen zelf, de andere voor hun partners/mantelzorgers.

Groepsgrootte: circa acht personen per groep, dan kun je elkaar volgen.

Over naam en locatie voor deze bijeenkomsten wordt nog nagedacht.

Frequentie eens per twee maanden op de derde dinsdagochtend van de maand.

Wil je voor een volgende bijeenkomst uitgenodigd worden? Dan graag een mailtje naar Saskia Henze:

Saskia.Henze@fortewelzijn.nl  of Jeanne Verdijk (SGO): sgo.overbetuwe@gmail.com tel. 0481-376595

En dan wordt alles anders…

Met het schrijven van het boek verwerkt Albrecht Bouwman wat hem en zijn gezin overkomt als een dronken automobilist zijn vrouw aanrijdt. Het boek raakt. Je leest over een man die alles op alles zet om zijn gezin na het ongeluk zo normaal mogelijk door te laten draaien. En dat terwijl zijn vrouw de diagnose NAH krijgt. Niet willen zeuren, niet lastig zijn en maar doorgaan was een lange tijd zijn overlevingsstrategie. Hulp zoeken en de juiste hulp krijgen blijkt lastig. Uiteindelijk krijgt hij burn-outklachten en leert dat hij daarnaast ook een Post Traumatische Stress Stoornis heeft. Dit boek is daarom ook de oproep aan hulpverleners om anders om te gaan met signalen in dit soort situaties. Voor mensen die zelf te maken hebben met NAH, of een andere vorm van zware mantelzorg, is het mogelijk hulp te krijgen om het leven een stukje inzichtelijker te maken. Bouwman schrijft makkelijk en gedreven waardoor je door het boek heen vliegt. Geen tijd om het hele verhaal te lezen? Ga naar pagina 189. Daar schrijft Bouwman over wat helpend is. (Saskia Henze)

Marijke Arends nam eind april afscheid:

“BEDANKT voor al je activiteiten en je voortvarende aanpak om dit NAH-gebeuren nog op de kaart te zetten”. Marijke is opgevolgd door Saskia Henze. We hebben er alle vertrouwen in dat zij deze groep verder mee gaat ontwikkelen.