Mijn naam is Hetty Wieringa, ik ben 55 jaar en ben al jarenlang fanatiek werkzaam binnen het rolstoel-hockey. Dat heeft alles te maken met het feit dat aanvankelijk alle drie mijn kinderen deze sport beoefenden binnen het handbewogen hockey (H-hockey). Inmiddels wonen twee kinderen zelfstandig en spelen alle drie de kinderen niet meer.

Van ouder naar scheidsrechter

Als ouder ging ik natuurlijk altijd mee naar de wedstrijddagen en zo ben ik scheidsrechter geworden binnen het H-hockey. Net als met de reguliere sporten is er een enorm tekort aan vrijwilligers en dus ook aan scheidsrechters. Zonder scheids geen wedstrijd. Op het moment dat een van de kinderen de overstap maakte naar elektrisch rolstoelhockey (E-hockey) heb ik die overstap ook gemaakt als scheidsrechter.

Vervolgens competitieleider

Ruim 9 jaar geleden kwam er een vacature (vrijwilligersfunctie) voor een competitieleider in de regio Oost. Als competitieleider regel je vanuit de bond de competitie, zoals het maken van wedstrijdschema’s, indelen van de competitiedagen en verenigingen aanwijzen die de organisatie van die dag op zich nemen alsook alle administratie na afloop van de competitiedag. Binnen het rolstoelhockey gaan we niet wekelijks naar één wedstrijd omdat het logistiek best een uitdaging is, maar zijn er competitiedagen waar teams meerdere wedstrijden spelen. Er zijn behoorlijk veel sporters die gebruik maken van aangepast vervoer en veelal twee rolstoelen meenemen, een dagelijkse stoel en een sportrolstoel.

Nu op de post hoofdklasse en actief voor de KNHB

Vijf jaar geleden kreeg ik ook de post hoofdklasse en overgangsklasse toebedeeld en dat betekent dat ik best een behoorlijk aantal uren per week bezig ben met rolstoelhockey, afgezien van de competitie- en toernooidagen. Binnen de hoofdklasse en overgangsklasse moeten spelers gekeurd worden volgens internationale regelgeving, ook hier ligt een stukje werk voor mij. Vanuit de KNHB (Koninklijke Nederlandse hockeybond) mag ik de bond vertegenwoordigen op het internationale sportcongres over het E-hockey. Dit jaar zou dat congres na afloop van het Europees kampioenschap in Pajulahti (Finland) zijn, ik kan dan ook altijd 2 dagen van een internationaal toernooi meemaken. Vanwege de coronapandemie is dit congres verschoven naar juni 2021. Ook vanwege de coronamaatregelen zijn wij als E- en H-hockey al in een heel vroeg stadium gestopt met de competitie en we zijn zelfs nog niet gestart, dit in tegenstelling tot het regulier hockey. Binnen het rolstoelhockey gaat het om sporters die enorm kwetsbaar zijn en de reisafstanden zijn groot.

Studie, hulphond en lezen, borduren en puzzelen

Mijn aanwezigheid op de competitiedagen is vanaf begin maart weggevallen en ik heb ook veel minder administratie te doen. Ik zit echter niet stil. Ondanks mijn eigen beperking en het vallen in de risicogroep voor COVID-19 zijn mijn dagen best gevuld. Ik ben met een studie Integrale Veiligheidskunde bezig. Voor mijn studie ben ik nu onder andere bezig met een paper over de bedreigingen die het E-hockey anno 2020 ondervindt door onder andere de pandemie. Dit is uiteraard in het verlengde van waar ik binnen de KNHB mee bezig ben. Een deel van mijn tijd gaat ook zitten in het, samen met hulphondenschool de Click, trainen van mijn hulphond Wentel. Zij is de opvolgster van Mayca met wie ik, tot vorig jaar, ook binnen het scholenproject participeerde. Zodra het mogelijk is zal ik samen met Wentel examen doen zodat de certificering compleet is. De tijd die ik nog over heb gaat zitten in borduren, lezen en puzzelen.